Terapia nadpobudliwo艣ci psychoruchowej
Nadpobudliwo艣膰 psychoruchowa coraz cz臋艣ciej wsp贸艂wyst臋puje z niepe艂nosprawno艣ci膮 intelektualn膮 i w spos贸b znacz膮cy utrudnia usprawnianie, korygowanie i kompensowanie zaburze艅 rozwoju dziecka.
Terapia nadpobudliwo艣ci psychoruchowej jest wysoce wskazana w szeroko poj臋tym procesie terapii i wychowania dzieci z upo艣ledzeniem umys艂owym.
Metody terapii os贸b z niepe艂nosprawno艣ci膮 intelektualn膮 s膮 dostosowywane do indywidualnego poziomu mo偶liwo艣ci obj臋tych terapi膮 dzieci. Forma zaj臋膰 terapeutycznych zale偶y od za艂o偶e艅 wybranej metody, mog膮 to by膰 zaj臋cia indywidualne lub grupowe.
W terapii nadpobudliwo艣ci opr贸cz metod terapeutycznych istotne s膮 r贸wnie偶 elementy wspomagaj膮ce, do kt贸rych nale偶膮 przede wszystkim:
- organizacja otocznie dziecka;
- terapia rodziny;
- dieta.
Terapia nadpobudliwo艣ci psychoruchowej w przypadku os贸b niepe艂noprawnych intelektualnie jest procesem ci膮g艂ym, zasadniczym i w spos贸b podstawowy, a nie tylko pomocniczy warunkuje funkcjonowanie takich os贸b w 艣rodowisku.